Thursday, May 19, 2022

നൈറ്റ് ഓഫ് ദി ഫോക്സ് - 64

ഈ നോവൽ തുടക്കം മുതൽ വായിക്കാൻ ഇവിടെ ക്ലിക്ക് ചെയ്യുക...


ഫ്രാൻസിൽ എത്തിയ റോമലിന് തങ്ങുവാൻ ബേയൂ എന്ന ഗ്രാമത്തിലെ ഒരു വില്ലയാണ് ഏർപ്പാടാക്കിയിരുന്നത്. ആ പ്രദേശത്തെ കമാൻഡിങ്ങ് ജനറൽ തന്റെ വാരാന്ത്യങ്ങൾ ചെലവഴിക്കാൻ വേണ്ടി ഉപയോഗിച്ചിരുന്ന ഇടമായിരുന്നു അത്. ശാന്തമായ ഒരിടത്ത് വേണം തന്റെ വാരാന്ത്യം എന്ന് ഫീൽഡ് മാർഷൽ അറിയിച്ചപ്പോൾ അങ്ങോട്ട് കൂട്ടിക്കൊണ്ടു പോകാൻ അയാൾക്ക് സന്തോഷമേയുണ്ടായിരുന്നുള്ളൂ. അങ്ങേയറ്റം വിവേകശാലികളായിരുന്നു ആ വില്ലയുടെ നോട്ടക്കാരായ ബെർണാഡ് ദമ്പതിമാർ. മാത്രമല്ല, മികച്ച പാചകക്കാരും.


അന്ന് ഉച്ചതിരിഞ്ഞ് ഫീൽഡ് മാർഷൽ എത്തുന്നതിന് മുമ്പേ തന്നെ ഫാൽഷിംജാഗർ യൂണിഫോം ധരിച്ച ഹെയ്നി ബാം ഒരു ക്യൂബൽവാഗണിൽ ആ വില്ലയിൽ എത്തിയിരുന്നു. റോമലിന്റെ നിർബ്ബന്ധപ്രകാരം വലതുകണ്ണിന് മേൽ ഒരു കറുത്ത ഐ പാച്ചും അയാൾ ധരിച്ചിരുന്നു. ബാമിനെ സംബന്ധിച്ചിടത്തോളം ഫുൾ യൂണിഫോമും റബ്ബർ ചീക്ക് പാഡും‌ അണിഞ്ഞ് അല്പം മെയ്ക്കപ്പ് ഒക്കെ നടത്തുന്നത് വരെ ഫീൽഡ് മാർഷലുമായി അത്രയൊന്നും സാമ്യം ഉണ്ടായിരുന്നില്ല. എന്നാൽ യഥാർത്ഥ മാറ്റം ഉണ്ടാകുന്നത് അയാളുടെ ഉള്ളിലായിരുന്നു. റോമലിനെക്കുറിച്ച് ഓർക്കുമ്പോഴേ ആ മാറ്റം തുടങ്ങുകയായി. പിന്നീടങ്ങോട്ട് പൂർണ്ണമായും റോമൽ ആയി മാറിക്കഴിഞ്ഞിരിക്കും അയാൾ. ഒരു മികച്ച കലാകാരന്റെ അനന്യമായ പ്രതിഭ.


ഉച്ചകഴിഞ്ഞാണ്‌ ഫീൽഡ് മാർഷൽ ഇർവിൻ റോമലും ഹോഫറും‌ അവിടെ എത്തിച്ചേർന്നത്. ആഫ്രിക്കൻ കോർപ്സിലെ എഞ്ചിനീയർ സെർജന്റ് ആയ ഡ്രെഷ്‌ലറെയാണ് അവരുടെ മെഴ്സെഡിസ് കാർ ഓടിക്കുവാൻ ഹോഫർ ഏർപ്പാടാക്കിയിരുന്നത്. മദാം ബെർണാർഡ് ഉച്ചഭക്ഷണവുമായി ഫീൽഡ് മാർഷലിനെ വരവേറ്റു. ഭക്ഷണശേഷം ഹോഫർ പോയി ഹെയ്നി ബാമിനെ അങ്ങോട്ടു കൂട്ടിക്കൊണ്ടു വന്നു.


"എന്നാലിനി നമുക്ക് കാര്യങ്ങളിലേക്ക് കടക്കാം...' റോമൽ പറഞ്ഞു.


"എനിക്ക് ലഭ്യമായ വിവരമനുസരിച്ച് ഗ്വെൺസിയിലേക്കുള്ള ടീം പുലർച്ചെ രണ്ടു മണിക്കാണ് ജെഴ്സിയിൽ നിന്നും പുറപ്പെടുക... ബെർഗറും ഞാനും രാവിലെ ഒമ്പതു മണിക്ക് ക്യൂബൽവാഗണിൽ ഇവിടെ നിന്ന് ഇറങ്ങും... ഇവിടുന്ന് ഒരു കിലോമീറ്റർ അകലെ ഒരു എസ്റ്റേറ്റ് കോട്ടേജുണ്ട്... അവിടെ വച്ച് ഇയാൾ താങ്കളുടെ വേഷം ധരിക്കുന്നു..."


"എന്നിട്ട്...?"


"ഇവിടുന്ന് പത്ത് കിലോമീറ്റർ ദൂരെയുള്ള ലുഫ്ത്‌വാഫ് റിസർവ് എയർസ്ട്രിപ്പിലേക്ക്... അവിടെ ഫീസ്‌ലർ സ്റ്റോർക്ക് വിമാനവുമായി ഒരു പൈലറ്റ്, ഓബർലെഫ്റ്റനന്റ് സോർസ‌, താങ്കളുടെ ആജ്ഞയ്ക്കായി വെയ്റ്റ് ചെയ്യുന്നുണ്ടാവും..."


"സോർസ...? അതൊരു ഫിന്നിഷ് പേരല്ലേ...?"


"അതെ..."


"അപ്പോൾ പിന്നെ ലുഫ്ത്‌വാഫിൽ എന്തു ചെയ്യുകയാണയാൾ...? സ്വന്തം നാട്ടുകാരോടൊപ്പം കിഴക്കൻ നിരയിൽ റഷ്യക്കാർക്കെതിരെയല്ലേ അയാൾ പോരാടേണ്ടത്...?"


"സോർസ ഒരു അത്ഭുതമനുഷ്യനാണ്... അതിപ്രഗത്ഭൻ... നമ്മുടെ നൈറ്റ് ഫൈറ്റർമാരിൽ അഗ്രഗണ്യൻ... ജർമ്മനിയ്ക്ക് മുകളിൽ എത്തുന്ന ലങ്കാസ്റ്റർ ബോംബറുകളെ പിന്തുടർന്ന് വെടിവെച്ച് വീഴ്ത്തുവാനാണ്‌ അയാളെ ഇപ്പോൾ നാം ഉപയോഗിച്ചു കൊണ്ടിരിക്കുന്നത്... അക്കാര്യത്തിൽ മിടുക്കനുമാണയാൾ... നമ്മുടെ പതിവ് ലുഫ്ത്‌വാഫ് ചട്ടക്കൂടിനുള്ളിൽ ഒതുക്കാവുന്നവനല്ല... അതിനും മുകളിലാണ്‌ അയാളുടെ സ്ഥാനം..."


"പക്ഷേ, ഈ ഫിൻലണ്ടുകാർ... നമ്മളോട് അത്ര വലിയ ആത്മാർത്ഥതയൊന്നും ഇല്ലാത്തവരാണവർ..." റോമൽ പറഞ്ഞു. "എന്തോ,  ഒരിക്കലും ഞാനവരെ വിശ്വസിച്ചിട്ടില്ല..." അദ്ദേഹം ഒരു സിഗരറ്റിന് തീ കൊളുത്തി. "എന്തായാലും നിങ്ങൾ തുടരൂ..."


"ഞങ്ങൾ വിമാനത്തിനരികിൽ എത്തുന്നത് വരെ ഏതാണ് ഡെസ്റ്റിനേഷൻ എന്ന് പോലും സോർസയ്ക്ക് അറിവുണ്ടായിരിക്കില്ല... പതിനൊന്ന് മണിയോടെ ജെഴ്സിയിൽ ലാന്റ് ചെയ്യാനാവുമെന്നാണ് കണക്കുകൂട്ടൽ... താങ്കൾ ജെഴ്സിയിലേക്ക് പുറപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു എന്ന കാര്യം ഉച്ചയോടെ ബെർലിനിൽ അറിയിക്കാൻ ആർമി ഗ്രൂപ്പ്-B യുടെ ഹെഡ്ക്വാർട്ടേഴ്സിൽ ഞാൻ ഏർപ്പാടാക്കിയിട്ടുണ്ട്... യാത്രയിലെ താങ്കളുടെ സുരക്ഷിതത്വത്തെ കരുതിയാണ്‌ നേരത്തെ അവരെ അറിയിക്കാത്തത്..."


"അതേസമയം ഇവിടെ എന്തു സംഭവിക്കുന്നു...?"


"ജനറൽമാരായ സ്റ്റൂപ്പ്നാഗെലും ഫാൾക്കൻഹ്യൂസനും നാളെ ഇവിടെ എത്തുന്നുണ്ട്... രാത്രി ഇവിടെ തങ്ങിയിട്ട് ശനിയാഴ്ച്ച രാവിലെ അവർ മടങ്ങും..."


"അന്ന് വൈകിട്ടല്ലേ നിങ്ങൾ ഇരുവരും തിരിച്ചെത്തുന്നതും...?"


"അതെ... ഇവിടെയുള്ള ആ ബെർണാർഡ് ദമ്പതികളുടെ കണ്ണിൽ വാരാന്ത്യം മുഴുവൻ താങ്കൾ ഇവിടെത്തന്നെയായിരിക്കും... എന്നാൽ അതേ സമയത്ത് തന്നെ താങ്കൾ ജെഴ്സിയിലും ഉണ്ടെന്ന കാര്യം അവർക്കറിയുകയുമില്ല... അതുപോലെ തന്നെ ഡ്രെഷ്ലർക്കും അറിയില്ല... താങ്കളുടെ വലിയൊരു ആരാധകനാണയാൾ... ആഫ്രിക്കൻ മരുഭൂമിയിൽ പോരാടിയവൻ... അഥവാ പിന്നീട്‌ എന്തെങ്കിലും പ്രശ്നങ്ങൾ ഉണ്ടായാൽത്തന്നെ എനിക്ക് കൈകാര്യം ചെയ്യാവുന്നതേയുള്ളൂ..."


റോമൽ, ഹെയ്നി ബാമിന് നേർക്ക് തിരിഞ്ഞു. "നിങ്ങളുടെ കാര്യമോ, ബെർഗർ...? ജെഴ്സി സന്ദർശനം കൈകാര്യം ചെയ്യാമെന്നുറപ്പുണ്ടോ സുഹൃത്തേ...?"


"യെസ്, ഹെർ ഫീൽഡ് മാർഷൽ... സാധിക്കുമെന്ന് എനിക്കുറപ്പുണ്ട്..." ബാം പറഞ്ഞു.


"ഗുഡ്..." മൊസ്യേ ബെർണാർഡ് കൊണ്ടുവന്ന് വച്ചിരുന്ന ഐസ് ബക്കറ്റിൽ നിന്നും ഡോം പെരിനോണിന്റെ ബോട്ട്‌ൽ അദ്ദേഹം എടുത്തു. ശേഷം, കോർക്ക് തുറന്ന് മൂന്ന് ഗ്ലാസ്സുകളിലായി പകർന്ന് അവർക്ക് നൽകി."അപ്പോൾ, സുഹൃത്തുക്കളേ, നമ്മുടെ ജെഴ്സി ദൗത്യത്തിനായി..."


(തുടരും)


അടുത്ത ലക്കത്തിന് ഇവിടെ ക്ലിക്ക് ചെയ്യുക...


Friday, May 13, 2022

നൈറ്റ് ഓഫ് ദി ഫോക്സ് - 63

ഈ നോവൽ തുടക്കം മുതൽ വായിക്കാൻ ഇവിടെ ക്ലിക്ക് ചെയ്യുക...


മുള്ളർ പൊട്ടിച്ചിരിക്കുവാൻ തുടങ്ങി‌. "വില്ലീ, നിങ്ങളുടെ ആ നില്പ് ഒന്നു കാണേണ്ടതു തന്നെയായിരുന്നു... ഡെസ്കിന് പിന്നിൽ ഒരു സ്കൂൾക്കുട്ടിയെപ്പോലെ... ഒരു ഹാഫ് നിക്കറിന്റെ കുറവും കൂടിയേ ഉണ്ടായിരുന്നുള്ളൂ..."


"ദൈവത്തെ ആണയിട്ട് ഞാൻ പറയുന്നു, അയാളെ ഞാൻ............"


"നിങ്ങൾ ഒരു ചുക്കും ചെയ്യാൻ പോകുന്നില്ല വില്ലീ... മറ്റെല്ലാവരെയും പോലെ, ആജ്ഞകൾ അനുസരിക്കുക മാത്രമേ മാർഗ്ഗമുള്ളൂ..." കബോർഡ് തുറന്ന് അദ്ദേഹം കോന്യാക്ക് ബോട്ട്‌ലും ഒരു ഗ്ലാസ്സും എടുത്തു. "രോഷാകുലനായ റൈഫ്യൂറർ മുന്നിൽ വന്ന് നിൽക്കുന്നത് പോലെയായിരുന്നു എനിക്ക് തോന്നിയത്... എപ്പോഴും പൊക്കിപ്പിടിക്കുന്ന ഒരു ജർമ്മൻ മാഹാത്മ്യം... ചർവ്വിത ചർവ്വണം എന്നല്ലാതെ എന്തു പറയാൻ..."


"ഇനിയും ഇയാളെക്കുറിച്ച് എന്റെ സഹോദരന്റെയടുത്ത് അന്വേഷിക്കണമെന്നാണോ താങ്കൾ പറയുന്നത്, ഹെർ ക്യാപ്റ്റൻ...?" ഗ്രൈസർ ചോദിച്ചു. "ഇന്ന് രാത്രി പത്തു മണിയ്ക്ക് സ്റ്റൂട്ട്ഗാർട്ട് വഴി ഒരു കോൾ ബുക്ക് ചെയ്തിട്ടുണ്ട്..."


"എന്തുകൊണ്ട് അന്വേഷിക്കാതിരിക്കണം...?" മുള്ളർ തന്റെ ഗ്ലാസ്സിലേക്ക് അല്പം കോന്യാക്ക് പകർന്നു. "വില്ലീ, നി‌ങ്ങളുടെ മൂക്ക്... ദൈവത്തെയോർത്ത്, ഹോസ്പിറ്റലിൽ പോയി ഡോക്ടറെ കാണിക്കൂ... ഇവിടെ നിൽക്കാതെ കടന്നു പൊയ്ക്കോണം  രണ്ടുപേരും എന്റെ കണ്മുന്നിൽ നിന്ന്..."



(തുടരും)


അടുത്ത ലക്കത്തിന് ഇവിടെ ക്ലിക്ക് ചെയ്യുക...


Friday, May 6, 2022

നൈറ്റ് ഓഫ് ദി ഫോക്സ് - 62

ഈ നോവൽ തുടക്കം മുതൽ വായിക്കുന്നതിന്‌ ഇവിടെ ക്ലിക്ക് ചെയ്യുക...


സമയം ധാരാളമുണ്ടായിരുന്നതു കൊണ്ട് ടൗൺ ഒന്ന് ചുറ്റിക്കാണുവാൻ മാർട്ടിനോ തീരുമാനിച്ചു. സൈനികരെക്കാളും‌ കൂടുതൽ സിവിലിയൻസ് തന്നെയായിരുന്നു അവിടെങ്ങും. ഒട്ടുമിക്ക പേരും മെലിഞ്ഞ് ക്ഷീണിച്ചവരായി കാണപ്പെട്ടു. യുദ്ധം നടന്നുകൊണ്ടിരിക്കുന്ന ഈ അവസ്ഥയിൽ തികച്ചും സ്വാഭാവികം. പഴകി പിഞ്ഞിത്തുടങ്ങിയ വസ്ത്രങ്ങൾ. എന്നാൽ, സ്കൂളിൽ പഠിക്കുന്നവരാണെന്ന് തോന്നുന്നു, അദ്ദേഹം കണ്ട ഏതാനും കുട്ടികൾ പ്രതീക്ഷിച്ചതിലും ഭേദപ്പെട്ട വസ്ത്രങ്ങളാണ് ധരിച്ചിരുന്നത്. എത്ര ദാരിദ്ര്യമാണെങ്കിലും തങ്ങളുടെ മക്കൾക്ക് ഒരു കുറവുമുണ്ടാകരുതെന്നാണല്ലോ മാതാപിതാക്കളുടെ ആഗ്രഹം.


അതെ, ജനങ്ങൾ ഈ അവസ്ഥയോട് താദാത്മ്യം പ്രാപിച്ചിരിക്കുന്നു. സമൂഹ അടുക്കളകളും ബേക്കറികളും ഒക്കെയായി പട്ടിണി ഒഴിവാക്കാൻ നടത്തുന്ന കഠിനപ്രയത്നത്തെക്കുറിച്ച് ഹെലൻ ഡു വിലാ പറഞ്ഞത് അദ്ദേഹം ഓർത്തു. യഥാർത്ഥത്തിൽ ഗ്രാമപ്രദേശങ്ങളിൽ ഉള്ളവരെക്കാൾ ബുദ്ധിമുട്ടനുഭവിക്കുന്നത് പട്ടണത്തിൽ ഉള്ളവരാണെന്ന് അദ്ദേഹത്തിന് തോന്നി. ക്വീൻസ് സ്ട്രീറ്റിൽ എത്തിയതും അല്പമകലെ പാതയോരത്ത് വലിയൊരു ആൾക്കൂട്ടം കണ്ട അദ്ദേഹം അങ്ങോട്ട് നടന്നു. ഭക്ഷണ സാധനങ്ങൾ വിൽക്കുന്ന ഒരു കടയുടെ ചില്ലുജാലകത്തിലേക്കായിരുന്നു അവിടെയുള്ളവരെല്ലാം നോക്കിക്കൊണ്ട് നിന്നിരുന്നത്.


എല്ലാ തരത്തിലുമുള്ള ഭക്ഷണ സാധനങ്ങൾ പ്രദർശിപ്പിച്ചിരിക്കുന്നു. ടിന്നിലടച്ച ഭക്ഷണ പദാർത്ഥങ്ങൾ, ഉരുളക്കിഴങ്ങിന്റെയും ധാന്യപ്പൊടികളുടെയും ചാക്കുകൾ, റെഡ് വൈനിന്റെയും ഷാംപെയ്നിന്റെയും കുപ്പികൾ എന്നു വേണ്ട, സകലതും. പക്ഷേ, ആരും ഒന്നും മിണ്ടുന്നുണ്ടായിരുന്നില്ല. ദയനീയമായ നോട്ടം മാത്രം. ജാലകത്തിന് സമീപം ഇങ്ങനെ ഒരു ബോർഡ് എഴുതി വച്ചിട്ടുണ്ടായിരുന്നു. Black market goods. The enemy may be your own neighbor. Help defeat him. അതിന് ചുവട്ടിൽ മുള്ളർ സൈൻ ചെയ്തിട്ടുണ്ടായിരുന്നു. അവിടെ കൂടി നിൽക്കുന്ന ദരിദ്രജനതയുടെ മുഖങ്ങളിലെ വേദന സഹിക്കാവുന്നതിനും അപ്പുറമായിരുന്നു. മാർട്ടിനോ തിരിഞ്ഞ് ഷാരിങ്ങ് ക്രോസ് ലക്ഷ്യമാക്കി നടന്നു.


സ്റ്റെയർകെയ്സ് കയറി സലൂണിൽ എത്തുമ്പോൾ കണ്ണാടിയിൽ നോക്കി തന്റെ ഹാറ്റ് അഡ്ജസ്റ്റ് ചെയ്യുകയായിരുന്നു സാറ. മനോഹരമായിട്ടുണ്ട് അവളുടെ മുടി. കോട്ട് അണിയുവാൻ അവളെ അദ്ദേഹം സഹായിച്ചു.


"താങ്കൾക്ക് തൃപ്തിയായോ...?" എമിലി ജോൺസൻ ചോദിച്ചു.


"തീർച്ചയായും..." തന്റെ പേഴ്സ് തുറന്ന് പത്ത് മാർക്കിന്റെ ഒരു നോട്ട് എടുത്ത് അദ്ദേഹം നീട്ടി.


"വേണ്ട...!" അവരുടെ രോഷം തിളച്ചു മറിഞ്ഞു. "എനിക്ക് നിങ്ങളുടെ പണം ആവശ്യമില്ല... ഇവളുടെ മുടി ശരിയാക്കാൻ നിങ്ങൾ ആജ്ഞാപിച്ചു... ഞാനത് ശരിയാക്കുകയും ചെയ്തു..." രോഷവും വേദനയും എല്ലാം കൊണ്ട് അവരുടെ കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞു. "ജസ്റ്റ് ഗോ..."


സാറയേയും കൊണ്ട് മാർട്ടിനോ പുറത്തിറങ്ങി. എന്നിട്ട് തിരിഞ്ഞ അദ്ദേഹത്തിന്റെ സ്വരം എമിലി ജോൺസനെ അമ്പരപ്പിച്ചു കൊണ്ട് അവിശ്വസനീയമാം വിധം സൗമ്യമായിരുന്നു. അതുവരെ അഭിനയിച്ചു കൊണ്ടിരുന്ന ക്രൂരനായ SS ഓഫീസറുടെ റോളിൽ നിന്നും അദ്ദേഹം പുറത്തു വന്നു. "ഐ സല്യൂട്ട് യൂ മിസ്സിസ് ജോൺസൻ... യൂ ആർ എ ബ്രേവ് വുമൻ..."


അദ്ദേഹത്തിന് പിന്നിൽ വാതിൽ അടഞ്ഞു. കസേരയിലേക്ക് തളർന്നിരുന്ന്, മുഖം പൊത്തി അവർ പൊട്ടിക്കരഞ്ഞു.



                                                      ***


ഹവിയർ ഡി പാസിൽ സിൽവർടൈഡ് ഹോട്ടലിന്റെ പാർക്കിങ്ങ് ഏരിയയിൽ കിടക്കുന്ന കാറുകൾക്കരികിൽ മാർട്ടിനോ തന്റെ ക്യൂബൽ‌വാഗൺ പാർക്ക് ചെയ്തു. "ഞാൻ അധികം സമയം എടുക്കില്ല..."


അവൾ പുഞ്ചിരിച്ചു. "എന്നെക്കുറിച്ചോർത്ത് വിഷമിക്കേണ്ട... ഞാൻ ആ കടൽഭിത്തിയുടെ അരികിലൂടെ ഒന്ന് നടന്നിട്ടു വരാം... കുട്ടിക്കാലത്ത് ഇവിടെ നീന്താൻ വരാറുണ്ടായിരുന്നു ഞാൻ..."


"നിന്റെ ഇഷ്ടം പോലെ... പക്ഷേ, അപരിചിതരായ പുരുഷന്മാരോട് സംസാരിക്കാതിരിക്കാൻ ശ്രദ്ധിക്കുക..."


മാർട്ടിനോ കാർ പാർക്ക് ചെയ്യുന്നത് മുള്ളർ തന്റെ ഓഫീസിലെ ജാലകത്തിലൂടെ കണ്ടിരുന്നു. റിസപ്ഷനിൽ പ്രവേശിച്ചതും സിവിൽ ഡ്രെസ്സ് ധരിച്ച ചെറുപ്പക്കാരനായ ഒരു മിലിട്ടറി പോലീസുകാരൻ അദ്ദേഹത്തെ സ്വീകരിക്കാനായി കാത്തു നിൽക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു. "സ്റ്റാൻഡർടൻഫ്യൂറർ ഫോഗെൽ...? ഇതിലേ വന്നാലും പ്ലീസ്..."


മാർട്ടിനോയെ മുള്ളറുടെ ഓഫീസിൽ എത്തിച്ചിട്ട് വാതിൽ ചാരി അയാൾ തിരികെ പോയി. തന്റെ മേശയ്ക്ക് പിന്നിൽ നിൽക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു ക്യാപ്റ്റൻ മുള്ളർ. "കാണാൻ സാധിച്ചതിൽ വളരെ സന്തോഷം..."


"എന്ന് പറയണമെന്ന് എനിക്കുമുണ്ട് ആഗ്രഹം... പക്ഷേ..." മാർട്ടിനോ ഒന്ന് നിർത്തി. "ക്ലൈസ്റ്റിനോടും ഗ്രൈസറിനോടും സംസാരിച്ചുവോ നിങ്ങൾ...?"


"ഡു വിലാ പ്ലേസിൽ വച്ച് സംഭവിച്ച തെറ്റിദ്ധാരണയെക്കുറിച്ചാണോ...? തീർച്ചയായും... അവർ അതേക്കുറിച്ച് വിശദീകരണം തന്നിരുന്നു..."


"തെറ്റിദ്ധാരണ...?" നിർവ്വികാരമായിരുന്നു മാർട്ടിനോയുടെ സ്വരം. "അവർ ഇരുവരെയും കാണണം എനിക്ക്... ഈ നിമിഷം... പാഴാക്കാൻ സമയമില്ല എനിക്ക്..."


അദ്ദേഹം തിരിഞ്ഞ് ജാലകത്തിനരികിൽ ചെന്ന് കൈകൾ പിറകിൽ കെട്ടി പുറത്തേക്ക് നോക്കി നിന്നു. മുള്ളർ ഇന്റർകോമിലൂടെ ക്ലൈസ്റ്റിനെയും ഗ്രൈസറെയും അങ്ങോട്ട് അയയ്ക്കുവാൻ ആവശ്യപ്പെട്ടു. നിമിഷങ്ങൾക്കകം അവർ അവിടെയെത്തി. മാർട്ടിനോയാകട്ടെ, അവരെ തിരിഞ്ഞു നോക്കാൻ പോലും തുനിയാതെ, റോഡിനപ്പുറം കടൽഭിത്തിക്കരികിൽ നിൽക്കുന്ന സാറയെ വീക്ഷിക്കുകയായിരുന്നു.


ശാന്തസ്വരത്തിൽ അദ്ദേഹം ആരാഞ്ഞു. "ഇൻസ്പെക്ടർ ക്ലൈസ്റ്റ്, ഇന്ന് രാവിലെ ഡു വിലാ പ്ലേസിൽ വച്ച് നടന്ന അനിഷ്ടസംഭവങ്ങളെ നിങ്ങൾ വെറുമൊരു തെറ്റിദ്ധാരണ എന്ന നിലയിലേക്ക് തരം താഴ്ത്തി എന്ന് ഞാൻ മനസ്സിലാക്കുന്നു...?"


"അതെ, അതൊരു തെറ്റിദ്ധാരണയായിരുന്നു, സ്റ്റാൻഡർടൻഫ്യൂറർ..."


"നുണയൻ...!" മാർട്ടിനോയുടെ സ്വരം അപകടകരമാം വിധം പതിഞ്ഞതായിരുന്നു. "നുണയന്മാരാണ് നിങ്ങൾ ഇരുവരും..." അവർക്ക് നേരെ അദ്ദേഹം തിരിഞ്ഞു. മിസ് ലത്വായ്ക്കൊപ്പം ആ മരക്കൂട്ടങ്ങൾക്കിടയിലൂടെ നടക്കുമ്പോഴാണ് ഒരു പെൺകുട്ടിയുടെ നിലവിളി ഞങ്ങൾ കേട്ടത്... ക്യാപ്റ്റൻ, നിങ്ങൾക്കറിയുമോ, കഷ്ടിച്ച് പതിനാറ് വയസ്സേ ഉണ്ടാകൂ ആ പെൺകുട്ടിയ്ക്ക്... അവളെയാണ് ഈ മൃഗം ധാന്യപ്പുരയുടെ അരികിലേക്ക് വലിച്ചിഴച്ച് കൊണ്ടുവന്നത്... അത് നോക്കി നിന്ന് പൊട്ടിച്ചിരിക്കുകയായിരുന്നു ഇവൻ... ഞാൻ ഇടപെടാൻ തുനിയവെയാണ് ജനറൽ ഗാലഗർ അവിടെയെത്തിയതും ഇവനെ തള്ളി താഴെയിട്ടതും..."


"അതു ശരി..." മുള്ളർ പറഞ്ഞു.


"കാര്യങ്ങൾ വഷളാവാതിരിക്കാൻ എനിക്കെന്റെ പിസ്റ്റൾ എടുത്ത് വാണിങ്ങ് ഷോട്ട് ഉതിർക്കേണ്ടി വന്നു... അല്ലെങ്കിൽ ഇവൻ ഗാലഗറിനെ പിന്നിൽ നിന്നും വെടിവെച്ച് വീഴ്ത്തിയേനെ... മൈ ഗോഡ്, എത്ര മാത്രം ബുദ്ധിശൂന്യനാണ് ഗ്രൈസർ നീ...?" ഒരു കൊച്ചുകുട്ടിയോടെന്ന പോലെ നിർത്തി നിർത്തിയാണ് അദ്ദേഹം സംസാരിച്ചത്. "ഒരു ഐറിഷുകാരനാണ് അദ്ദേഹം... എന്ന് വച്ചാൽ ഒരു നിഷ്പക്ഷൻ... അയർലണ്ടുമായി നല്ല ബന്ധം എന്നതാണ് ഫ്യൂററുടെ പ്രഖ്യാപിത നയം... അതിനും പുറമെ, സ്വന്തം രാജ്യത്ത് പേരുകേട്ട ഒരു വ്യക്തിയാണ് ഈ ഗാലഗർ... അവരുടെ വിപ്ലവനായകൻ... ജനറൽ പദവിയിലിരിക്കുന്നയാൾ... അങ്ങനെയുള്ള ഒരു വ്യക്തിയെ പിന്നിൽ നിന്ന് വെടിവെച്ച് കൊല്ലുക എന്നതല്ല നമ്മുടെ രീതി... മനസ്സിലായോ...?"


"യെസ്, സ്റ്റാൻഡർടൻഫ്യൂറർ..."


അദ്ദേഹം ക്ലൈസ്റ്റിന് നേർക്ക് തിരിഞ്ഞു. "ജെഴ്സിയിലെ ജനതയോടുള്ള ഫ്യൂററുടെ പ്രഖ്യാപിത നയം സഹകരണത്തിന്റേതാണ്... അല്ലാതെ, പതിനാറ് വയസ്സുള്ള പെൺകുട്ടികളെ ബലാൽസംഗം ചെയ്യുക എന്നതല്ല..." അദ്ദേഹം മുള്ളറെ നോക്കി. "ജർമ്മൻ സാമ്രാജ്യത്തിന്റെ മഹത്തായ ആശയങ്ങളെ കളങ്കപ്പെടുത്തുന്ന പ്രവൃത്തിയാണ് ഇവർ ഇരുവരും ചെയ്തു വച്ചത്..."

 

അവരെ ശകാരിക്കുന്നതിൽ ആനന്ദം കണ്ടെത്തുകയായിരുന്നു മാർട്ടിനോ. പൊടുന്നനെയാണ് ക്ലൈസ്റ്റ് പൊട്ടിത്തെറിച്ചത്. "ഇതു പോലെ ഉപദേശിക്കാൻ ഞാനൊരു കൊച്ചുകുട്ടിയൊന്നുമല്ല..."


"ക്ലൈസ്റ്റ്...!" മാർട്ടിനോ ശബ്ദമുയർത്തി. "ഒരു ഗെസ്റ്റപ്പോ ഭടൻ എന്ന നിലയിൽ നമ്മുടെ ഫ്യൂററോട് ഒരു പ്രതിജ്ഞയെടുത്തിട്ടുണ്ട് നിങ്ങൾ... ഒരു വിശുദ്ധ പ്രതിജ്ഞ... അത് ഇങ്ങനെയാണ്: താങ്കളോടും താങ്കൾ നിയമിക്കുന്ന എന്റെ മേലുദ്യോഗസ്ഥരോടും മരണം വരെ അനുസരണയും വിധേയത്വവും ഉള്ളവനായിരിക്കും ഞാൻ... എന്താ, അങ്ങനെയല്ലേ...?"


"അതെ..." ക്ലൈസ്റ്റ് പറഞ്ഞു.


"എങ്കിൽ ഓർമ്മയിരിക്കട്ടെ, ഈ നിമിഷം മുതൽ ആജ്ഞകൾ അനുസരിക്കാൻ ബാദ്ധ്യസ്ഥനാണ് നിങ്ങൾ... എന്തെങ്കിലും ചോദ്യം ഞാൻ ചോദിച്ചാൽ നിങ്ങളുടെ ഉത്തരം 'Jawohl, Standartenführer' (യെസ്, സ്റ്റാൻഡർടൻഫ്യൂറർ) എന്നായിരിക്കണം... എന്തെങ്കിലും ഞാൻ ആജ്ഞാപിച്ചാൽ നിങ്ങളുടെ ഉത്തരം 'Zu befehl, Standartenführer' (താങ്കളുടെ ആജ്ഞ പോലെ, സ്റ്റാൻഡർടൻഫ്യൂറർ) എന്നായിരിക്കണം... മനസ്സിലായോ...?"


"Jawohl, Standartenführer..." ഒരു നിമിഷത്തെ മൗനത്തിന് ശേഷം പതിഞ്ഞ സ്വരത്തിൽ ക്ലൈസ്റ്റ് മൊഴിഞ്ഞു.


മാർട്ടിനോ മുള്ളറുടെ നേർക്ക് തിരിഞ്ഞു. "എന്നിട്ടാണ് നിങ്ങൾ അത്ഭുതപ്പെട്ടത്, എന്തിനാണ് റൈഫ്യൂറർ ഹിംലർ എന്നെ ഇപ്പോൾ ഇങ്ങോട്ട് അയച്ചതെന്ന്... അല്ലേ...?"


കൂടുതലൊന്നും പറയാൻ നിൽക്കാതെ അദ്ദേഹം പുറത്തിറങ്ങി. റിസപ്ഷൻ വഴി പുറത്ത് കടന്ന അദ്ദേഹം റോഡ് മുറിച്ചു കടന്ന് ക്യുബൽവാഗണ് നേർക്ക് നടന്നു. സാറ ബോണറ്റിന് മുകളിൽ കയറി ഇരിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു. "എങ്ങനെയുണ്ടായിരുന്നു...?" അവൾ ചോദിച്ചു.


"ഓ, ശരിക്കും വിറപ്പിച്ചിട്ടുണ്ട് എല്ലാത്തിനെയും..." അദ്ദേഹം അവൾക്ക് വാഹനത്തിന്റെ ഡോർ തുറന്നു കൊടുത്തു. "ഇനി ഞാൻ ഫ്രീയാണ്... നിന്റെ ഈ ദ്വീപിലെ കാഴ്ച്ചകൾ കാണാൻ... നീ പറയുന്നിടത്തേക്ക് ഡ്രൈവ് ചെയ്യാൻ ഞാൻ റെഡി..."


(തുടരും)


അടുത്ത ലക്കത്തിന് ഇവിടെ ക്ലിക്ക് ചെയ്യുക...