നൈറ്റ് ഓഫ് ദി ഫോക്സ് – 90

ഈ നോവൽ തുടക്കം മുതൽ വായിക്കാൻ ഇവിടെ ക്ലിക്ക് ചെയ്യുക...

മുള്ളർ തന്റെ ഓഫീസിലെ ജാലകത്തിന്റെ കർട്ടനുകൾ വലിച്ചിട്ടു. അയാളുടെ ഡെസ്കിന് മുന്നിലെ കസേരയിൽ മുട്ടുകൾ ചേർത്തു വച്ച്, കൈകൾ മടിയിൽ വച്ച് സാറ ഇരുന്നു. അവളുടെ കോട്ട് നിർബ്ബന്ധപൂർവ്വം അഴിച്ചു വാങ്ങിയിരുന്നു അവർ. ഗ്രൈസറുടെ കൈകൾ ആ കോട്ടിന്റെ പോക്കറ്റുകളിൽ പരതവെ മുള്ളർ അവളുടെ ഹാൻഡ്ബാഗ് പരിശോധിച്ചു.

 

“അപ്പോൾ നീ പൈംപോൾ സ്വദേശിയാണല്ലേ…?” മുള്ളർ ചോദിച്ചു.

 

“അതെ…”

 

“വെറുമൊരു മുക്കുവഗ്രാമത്തിലെ ഒരു ബ്രെറ്റൻ പെണ്ണ് ഇത്രയും ഭംഗിയുള്ള മോഡേൺ ഡ്രെസ്സ് അണിയുക എന്നൊക്കെ പറഞ്ഞാൽ അതിലൊരു അസ്വാഭാവികതയുണ്ടല്ലോ…”

 

“ഓ, ഇവൾ ഈ രംഗത്ത് അത്ര പുതിയതൊന്നുമല്ലെന്ന് തോന്നുന്നു…” ഗ്രൈസറുടെ വിരലുകൾ അവളുടെ കഴുത്തിലൂടെ മേലോട്ടും താഴോട്ടും ചലിച്ചു. അവൾ ഈർഷ്യയോടെ കഴുത്തു വെട്ടിച്ചു.

 

“ഈ സ്റ്റാൻഡർടൻഫ്യൂറർ മാക്സ് ഫോഗെലിനെ എവിടെ വച്ചാണ് നീ കണ്ടുമുട്ടുന്നത്…” മുള്ളർ ആരാഞ്ഞു.

 

“പാരീസ്…” അവൾ പറഞ്ഞു.

 

“പക്ഷേ, നിന്റെ പേപ്പേഴ്സിൽ പാരീസിലെ വിസ ഇല്ലല്ലോ…”

 

“ഉണ്ടായിരുന്നു… പക്ഷേ, അതിന്റെ കാലാവധി കഴിഞ്ഞുപോയി…”

 

“ഷെർഷ് മിഡി അഥവാ ട്രോയ്സിലെ വനിതാ ജയിലിനെക്കുറിച്ച് കേട്ടിട്ടുണ്ടോ നീ…? നിന്നെപ്പോലുള്ള ചെറുപ്പക്കാരികൾക്ക് ഒട്ടും ചേരാത്ത ഇടമാണത്…”

 

“നിങ്ങളെന്താണ് ഉദ്ദേശിക്കുന്നതെന്ന് എനിക്ക് മനസ്സിലാവുന്നില്ല… ഞാനൊരു കുറ്റവും ചെയ്തിട്ടില്ല…” അവൾ പറഞ്ഞു.

 

വാസ്തവത്തിൽ ഭയത്താൽ വിറയ്ക്കുകയായിരുന്നു അവളുടെ ഉള്ളം. തൊണ്ട വരളുന്നു. ഓ, ഗോഡ്, ഹാരീ… അവൾ മനസ്സിൽ പറഞ്ഞു. ജെഴ്സിയിൽ നിന്നും രക്ഷപെടൂ… എത്രയും പെട്ടെന്ന് രക്ഷപെടൂ… എന്നാൽ അത്ഭുതകരമെന്ന് പറയട്ടെ, ആ നിമിഷമാണ് വാതിൽ തള്ളിത്തുറന്ന് മാർട്ടിനോ ആ ഓഫീസിനുള്ളിലേക്ക് പ്രവേശിച്ചത്.

 

അവളുടെ കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞിരുന്നു. ആദ്യമായിട്ടായിരുന്നു ഇതുപോലൊരു അവസ്ഥ അവൾ അഭിമുഖീകരിക്കുന്നത്. അദ്ദേഹത്തെക്കണ്ട് അമ്പരന്ന ഗ്രൈസർ ഒരടി പിറകോട്ട് മാറി. ഹാരി അവളെ തന്നോട് ചേർത്തു പിടിച്ചു.

 

അദ്ദേഹത്തെ കണ്ടതും പറഞ്ഞറിയിക്കാനാവാത്ത വികാരങ്ങളാണ് അവളുടെയുള്ളിൽക്കൂടി കടന്നു പോയത്. അതിന്റെ ആവേശത്തിൽ ഏറ്റവും വലിയ ഒരു വിഡ്ഢിത്തരം അവൾ ചെയ്തു. “ഓ, യൂ ബ്ലഡി ഫൂൾ…” ഇംഗ്ലീഷിൽ അവൾ പറഞ്ഞു. “വൈ ഡിഡ്ന്റ് യൂ ഗോ…?”

 

ഒന്ന് പുഞ്ചിരിച്ചിട്ട് മുള്ളർ മേശപ്പുറത്ത് കിടന്നിരുന്ന മോസർ കൈയ്യിലെടുത്തു. “മദ്മോയ്സെ, അപ്പോൾ നിനക്ക് ഇംഗ്ലീഷും സംസാരിക്കാനറിയാം… കാര്യങ്ങളൊക്കെ ഒന്നുകൂടി സങ്കീർണ്ണമാവുകയാണല്ലോ… ഏണസ്റ്റ്, സ്റ്റാൻഡർടൻഫ്യൂററുടെ പക്കൽ നിന്നും ആ തോക്ക് ഇങ്ങ് വാങ്ങിയേക്കൂ…”

 

ഗ്രൈസർ മാർട്ടിനോയുടെ കൈയ്യിലെ തോക്ക് പിടിച്ചു വാങ്ങി. മാർട്ടിനോ ജർമ്മൻ ഭാഷയിൽത്തന്നെ ചോദിച്ചു. “നിങ്ങളെന്താണീ ചെയ്യുന്നതെന്ന് അറിയുമോ മുള്ളർ…? മദ്മോയെസെ ലത്വായ്ക്ക് ഇംഗ്ലീഷ് സംസാരിക്കാൻ സാധിക്കുന്നതിന് ഒരു കാരണമുണ്ട്… അവളുടെ മാതാവ് ഇംഗ്ലീഷുകാരിയായിരുന്നു… പാരീസിലെ SD ഹെഡ്ക്വാർട്ടേഴ്സിലെ ഫയലുകളിൽ ഈ വസ്തുതകളെല്ലാമുണ്ട്… നിങ്ങൾക്ക് വേണമെങ്കിൽ ചെക്ക് ചെയ്യാം…”

 

“ഏതു ചോദ്യത്തിനുമുണ്ട് നിങ്ങൾക്ക് ഉത്തരം…” മുള്ളർ പറഞ്ഞു. “കഴിഞ്ഞ രാത്രി മരണമടഞ്ഞ വില്ലി ക്ലൈസ്റ്റിന്റേത് ഒരു കൊലപാതകമായിരുന്നുവെന്നാണ് പോസ്റ്റ്മോർട്ടം റിപ്പോർട്ടിൽ പറയുന്നത്… രാത്രി പന്ത്രണ്ടിനും രണ്ടിനും ഇടയ്ക്കായിരുന്നു അത് സംഭവിച്ചതെന്ന് മെഡിക്കൽ എക്സാമിനർ സൂചിപ്പിക്കുന്നു… പുലർച്ചെ രണ്ടു മണിയ്ക്ക് നിങ്ങളുടെ കാർ തടഞ്ഞു നിർത്തപ്പെട്ട റൂട്ട് ഡു സൂദിൽ നിന്നും ഒരു മൈൽ പോലുമില്ല ക്ലൈസ്റ്റിന്റെ മൃതശരീരം കണ്ടെടുത്ത ഇടത്തേയ്ക്ക്… അതേക്കുറിച്ച് എന്താണ് നിങ്ങൾക്ക് പറയാനുള്ളത്…?”

 

“അമിതജോലിഭാരത്താൽ നിങ്ങളുടെ സ്ഥിരബുദ്ധിയ്ക്ക് ക്ഷീണം സംഭിച്ചത് എനിക്ക് മനസ്സിലാക്കാൻ കഴിയും… ഇവിടുത്തെ നിങ്ങളുടെ ഭാവി തുലാസിലാണ് മുള്ളർ… അത് മനസ്സിലാക്കിക്കോളൂ… എന്റെ റിപ്പോർട്ട് മുഴുവനും കണ്ടതിന് ശേഷം റൈഫ്യൂറർ എന്താണ് ചെയ്യാൻ പോകുന്നതെന്ന്……………”

 

മുള്ളർക്ക് ഇതാദ്യമായി തന്റെ ആത്മനിയന്ത്രണം കൈവിട്ടു. “മതി മതി… ഞാനൊരു പോലീസുകാരനാണ്… നല്ലൊരു പോലീസുകാരൻ… ദേഹോപദ്രവം ഏല്പിക്കുന്നത് എനിക്ക് തീരെ ഇഷ്ടമുള്ള കാര്യമല്ല… പക്ഷേ, വ്യത്യസ്ത ചിന്താഗതിയുള്ളവരുമുണ്ട്… ഉദാഹരണത്തിന് ഈ നിൽക്കുന്ന ഗ്രൈസർ… ഇയാൾക്ക് ഒരു പ്രത്യേകതയുണ്ട്… സ്ത്രീകളെ ഇഷ്ടമല്ല… ക്ലൈസ്റ്റിന്റെ കൊലപാതകത്തെക്കുറിച്ച് മദ്മോയ്സെ ലത്വായുമായി അടച്ചിട്ട മുറിയിൽ ഒരു ചർച്ച നടത്താൻ ഇയാൾക്ക് ഏറെ ഇഷ്ടമായിരിക്കും… പക്ഷേ, ഇവൾക്കതിൽ താല്പര്യമുണ്ടോ എന്നതിലേ എനിക്ക് സംശയമുള്ളൂ…”

 

“ഓ, എനിക്കറിയില്ല…” ഗ്രൈസർ ഒരു കൈയ്യാൽ സാറയെ വലിച്ചടുപ്പിച്ച് മറുകൈ ജാക്കറ്റിനുള്ളിൽ കടത്തി മാറിടത്തിൽ വിരലുകളോടിച്ചു. “മര്യാദ പഠിപ്പിച്ചു കഴിയുമ്പോഴേക്കും ഇവളിതൊക്കെ ഇഷ്ടപ്പെട്ടു തുടങ്ങുമെന്നാണ് എനിക്ക് തോന്നുന്നത്…”

 

രോഷത്താൽ തിളച്ച അവൾ ഇടതുകൈ കൊണ്ട് അയാളുടെ മുഖത്ത് മാന്തി. മുറിവേറ്റ് രക്തം കിനിയുന്ന മുഖവുമായി അയാൾ ഒരടി പിറകോട്ട് മാറി. ഞൊടിയിടയിൽ അവൾ സ്കെർട്ട് ഉയർത്തി സ്റ്റോക്കിങ്ങ്സിൽ തിരുകിയിരുന്ന റിവോൾവർ കൈക്കലാക്കി. ശേഷം കൈ നീട്ടിവീശി പോയിന്റ് ബ്ലാങ്ക് റേഞ്ചിൽ കാഞ്ചി വലിച്ചു. മുള്ളറുടെ ഇരുകണ്ണുകളുടെയും ഇടയിലാണ് വെടിയുണ്ട തറച്ചു കയറിയത്. അയാളുടെ കൈയിലുണ്ടായിരുന്ന മോസർ മേശപ്പുറത്തേക്ക് വീണു. പിന്നെ അയാൾ പിറകോട്ട് മറിഞ്ഞ് ചുവരിലൂടെ ഊർന്ന് നിലത്ത് വീണു. പോക്കറ്റിൽ നിന്നും തന്റെ തോക്കെടുക്കാൻ ഗ്രൈസർ തുനിഞ്ഞെങ്കിലും വൈകിപ്പോയിരുന്നു. മേശപ്പുറത്ത് കിടന്നിരുന്ന മോസർ കൈക്കലാക്കിക്കഴിഞ്ഞിരുന്നു മാർട്ടിനോ.

 

                                                      ***

 

സിൽവർടൈഡിന് മുന്നിലെ റോഡരികിൽ പാർക്ക് ചെയ്ത മോറിസ് കാറിനുള്ളിൽ ഇരുന്ന് അടുത്ത നീക്കത്തെക്കുറിച്ച് ചിന്തിക്കുകയായിരുന്നു ഗാലഗറും ഗ്വിഡോയും. അപ്പോഴാണ് അടുത്തുകൊണ്ടിരിക്കുന്ന ഏതാനും വാഹനങ്ങളുടെ ശബ്ദം അവർ കേട്ടത്. തിരിഞ്ഞു നോക്കിയ അവർ കണ്ടത് അങ്ങോട്ടെത്തിക്കൊണ്ടിരിക്കുന്ന ഒരു സൈനികവ്യൂഹത്തെയാണ്. മേൽഭാഗം തുറന്ന ഒരു ക്യൂബൽ‌വാഗണിന്റെ പാസഞ്ചർ സീറ്റിൽ എല്ലാവർക്കും കാണാനാവും വിധം നിന്നുകൊണ്ട് വാഹനവ്യൂഹത്തെ നയിക്കുന്നത് ഫീൽഡ് മാർഷൽ ഇർവിൻ റോമലായിരുന്നു. സിൽവർടൈഡിന്റെ മുറ്റത്ത് ബ്രേക്ക് ചെയ്ത ക്യൂബൽവാഗണിൽ നിന്നും അദ്ദേഹം ചാടിയിറങ്ങി. പിന്നാലെ വന്ന മറ്റു വാഹനങ്ങളിൽ നിന്നും ചാടിയിറങ്ങിയ സായുധരായ സൈനികർ ക്യാപ്റ്റൻ ഹെയ്ഡറുടെ ആജ്ഞകൾ പ്രകാരം ഓടിയെത്തി ഹെയ്നി ബാമിന് പിന്നിൽ നിലയുറപ്പിച്ചു.

 

“റൈറ്റ്, എന്നോടൊപ്പം വരൂ…” സൈനികരോട് ആജ്ഞാപിച്ചിട്ട് ബാം സിൽവർടൈഡിന്റെ കവാടത്തിന് നേർക്ക് മാർച്ച് ചെയ്തു. ഏതാണ്ട് അതേ നിമിഷം തന്നെയാണ് സാറയുടെ റിവോൾവറിൽ നിന്നും വെടിയുതിർന്നതിന്റെ ശബ്ദം കേൾക്കാനായത്. വാതിൽ തള്ളിത്തുറന്ന് ബാം ഉള്ളിലേക്ക് പ്രവേശിച്ചു. ഹെയ്ഡറുടെയും ഒരു ഡസനോളം സൈനികരുടെയും അകമ്പടിയോടെ അദ്ദേഹം റൂമിനുള്ളിലേക്ക് ഇരച്ചു കയറി. ഡെസ്കിനപ്പുറം നിലത്ത് കിടക്കുന്ന മുള്ളറുടെ മൃതശരീരത്തിലേക്ക് അദ്ദേഹം എത്തിനോക്കി.

 

“ഹെർ ഫീൽഡ് മാർഷൽ, ക്യാപ്റ്റൻ മുള്ളറെ ഈ സ്ത്രീ വെടിവെച്ചു കൊന്നു…” ഗ്രൈസർ പറഞ്ഞു.

 

“ഇയാളെ പിടിച്ച് തടവിലാക്കൂ…” അയാളെ അവഗണിച്ചുകൊണ്ട് ബാം ഹെയ്ഡറോട് പറഞ്ഞു.

 

“യെസ്, ഹെർ ഫീൽഡ് മാർഷൽ…” ഹെയ്ഡർ തല കുലുക്കി. പ്രതിഷേധിക്കാൻ ശ്രമിച്ച ഗ്രൈസറെ മൂന്ന് സൈനികർ ചേർന്ന് പിടികൂടി. ഹെയ്ഡർ അവരെ പുറത്തേക്ക് കൊണ്ടുപോയി.

 

“ഇനി എല്ലാവരും അവരവരുടെ വാഹനങ്ങളിലേക്ക്…” ബാക്കിയുള്ള സൈനികരോട് ബാം ആജ്ഞാപിച്ചു. പിന്നെ തിരിഞ്ഞ് സാറയുടെ കോട്ട് എടുത്ത് അവൾക്ക് നേരെ നീട്ടിയിട്ട് ചോദിച്ചു. “ക്യാൻ വീ ഗോ നൗ…?”

 

                                                     ***

 

സിൽവർടൈഡ് ഹോട്ടലിൽ നിന്നും പുറത്തു വന്ന് ക്യൂബൽ‌വാഗണിലേക്ക് കയറുന്ന അവരെ ഗാലഗറും ഗ്വിഡോയും വീക്ഷിച്ചു. മാർട്ടിനോയും സാറയും പിൻസീറ്റിൽ കയറി ഇരുന്നു. മുന്നിലെ പാസഞ്ചർ സീറ്റിൽ കയറി നിന്ന് കൈ ഉയർത്തി ഹെയ്നി ബാം ആജ്ഞാപിച്ചു. അദ്ദേഹത്തിന്റെ ക്യൂബൽവാഗണ് പിന്നാലെ ആ വാഹനവ്യൂഹം മുന്നോട്ട് നീങ്ങി.   

 

“നമ്മളിനി എന്തു ചെയ്യണം…?” ഗ്വിഡോ ചോദിച്ചു.

 

“മൈ ഗോഡ്, നിങ്ങൾക്കിതെന്തു പറ്റി…?” ഗാലഗർ ചോദിച്ചു. “എന്താണിത്ര സംശയം, നമ്മളവരെ പിന്തുടരുന്നു… ഒരു കാരണവശാലും നാടകത്തിന്റെ അവസാന രംഗം നഷ്ടപ്പെടാൻ ഞാൻ ആഗ്രഹിക്കുന്നില്ല…”

 

                                                      ***

 

സെപ്റ്റംബർടൈഡിലെ തന്റെ ചെറിയ ബെഡ്റൂമിൽ കോൺറാഡ് ഹോഫർ ഒന്നു ഞരങ്ങി അസ്വസ്ഥതയോടെ ഇളകുവാൻ ശ്രമിച്ചു. അയാളുടെ ശരീരത്തിൽ കുത്തിവച്ച സെഡേറ്റിവ് അത്രയൊന്നും ശക്തിയുള്ളതായിരുന്നില്ല. അതിനാൽത്തന്നെ പൂർണ്ണമായും അബോധാവസ്ഥയിലേക്ക് വീണിരുന്നില്ല അയാൾ. കണ്ണു തുറന്ന് വരണ്ട വായുമായി മുകളിലെ സീലിങ്ങിലേക്ക് നോക്കി കിടന്നുകൊണ്ട് എവിടെയാണ് താനെന്ന് ഓർമ്മിച്ചെടുക്കുവാൻ അയാൾ ശ്രമിച്ചു. അങ്ങേയറ്റം ഭീകരമായ, എന്നാൽ എന്തായിരുന്നു അതെന്ന് പൂർണ്ണമായും മറന്നു പോയ ഒരു ദുഃസ്വപ്നത്തിൽ നിന്നും ഉണർന്നതു പോലെയായിരുന്നു അയാൾ. അല്പനേരം കഴിഞ്ഞാണ് എന്തൊക്കെയാണ് സംഭവിച്ചതെന്ന് അയാൾക്ക് ഓർമ്മിച്ചെടുക്കാനായത്. എഴുന്നേൽക്കാൻ ശ്രമിച്ചെങ്കിലും അതിന് കഴിയാതെ അയാൾ കട്ടിലിൽ നിന്നും ഉരുണ്ട് നിലത്തേക്കിറങ്ങി.

 

അവിടെ നിന്നും ഇഴഞ്ഞു വാതിൽക്കൽ എത്തി തല ഉയർത്തി വാതിലിന്റെ ഹാൻഡിൽ തിരിച്ചു നോക്കി. തുറക്കാൻ കൂട്ടാക്കത്തതിനാൽ അവിടെ നിന്നും ഒരു വിധം എഴുന്നേറ്റ് വേച്ചുവേച്ച് മറുവശത്തെ ജാലകത്തിനരികിൽ എത്തി കൈമുട്ടു കൊണ്ട് അതിന്റെ ചില്ലിൽ ഇടിച്ചു.

 

ചില്ല് തകരുന്ന ശബ്ദം കേട്ട് ക്യാപ്റ്റൻ ഹെയ്ഡർ മുറ്റത്ത് പാറാവിന് നിർത്തിയിരുന്ന രണ്ട് സൈനികർ മുകളിലേക്ക് നോക്കി. തങ്ങളുടെ പിസ്റ്റളുകളുമായി ഒരു ആക്രമണത്തിന് തയ്യാറെടുത്ത് നിൽക്കുന്ന അവരെ നോക്കി ഹോഫർ വിളിച്ചു.

 

“ഇവിടെ… എന്നെ ഇവിടെ നിന്നും പുറത്തെത്തിക്കൂ… വാതിൽ പുറത്തു നിന്നും പൂട്ടിയിരിക്കുകയാണ്…”

 

മുഖം കൈകളിൽ താങ്ങി ദീർഘമായി ശ്വാസമെടുക്കാൻ ശ്രമിച്ചുകൊണ്ട് ഹോഫർ കട്ടിലിൽ ഇരുന്നു. കോണിപ്പടികൾ കയറി ഇടനാഴിയിലൂടെ അങ്ങോട്ടെത്തുന്ന സൈനികരുടെ കാലടിശബ്ദം അയാൾക്ക് കേൾക്കാനാവുന്നുണ്ടായിരുന്നു. അടുത്ത നിമിഷം ഡോറിന്റെ ഹാൻഡിൽ തിരിയുന്നത് അയാൾ കണ്ടു.  

 

“ഇതിൽ താക്കോൽ ഇല്ല, ഹെർ ഹോഫർ…” അവരിലൊരുവൻ വിളിച്ചു പറഞ്ഞു.

 

“എങ്കിൽ പിന്നെ, അത് ചവിട്ടിപ്പൊളിക്ക് വിഡ്ഢീ…!” ഹോഫർ പറഞ്ഞു.

 

അടുത്ത നിമിഷം ആ വാതിൽ മലർക്കെത്തുറന്ന് കതക് ചുമരിലേക്ക് വീണു. ഹോഫറിനെ തുറിച്ചു നോക്കിക്കൊണ്ട് അവർ നിന്നു.

 

“ക്യാപ്റ്റൻ ഹെയ്ഡറോട് വരാൻ പറയൂ…” ഹോഫർ പറഞ്ഞു.

 

“അദ്ദേഹം പുറത്തു പോയിരിക്കുകയാണ്, ഹെർ മേജർ…”

 

“പുറത്തു പോയെന്നോ…?” വ്യക്തമായി ആലോചിക്കുവാൻ അപ്പോഴും പാടുപെടുകയായിരുന്നു ഹോഫർ.

 

“അതെ, ഹെർ മേജർ… ഫീൽഡ് മാർഷലിനൊപ്പം യൂണിറ്റ് മൊത്തം… ഞങ്ങൾ രണ്ടുപേർ മാത്രമേയുള്ളൂ ഇവിടെയിപ്പോൾ…”

 

മയക്കുമരുന്നിന്റെ സ്വാധീനം വിട്ടുമാറാത്തതിനാൽ വെള്ളത്തിനടിയിൽ കിടക്കുന്നതു പോലുള്ള ഒരു അനുഭവമായിരുന്നു ഹോഫറിന് അപ്പോൾ. ശ്വാസമെടുക്കാൻ ബുദ്ധിമുട്ടുന്നത് പോലെ അയാൾ തല അങ്ങോട്ടുമിങ്ങോട്ടും വെട്ടിച്ചുക്കൊണ്ടിരുന്നു. “ഏതെങ്കിലും വാഹനം ബാക്കിയുണ്ടോ ഇവിടെ…?”

 

“ഒരു ക്യൂബൽവാഗണുണ്ട്, ഹെർ മേജർ…” ആ കോർപ്പറൽ പറഞ്ഞു.

 

“നിങ്ങൾക്ക് ഡ്രൈവ് ചെയ്യാൻ പറ്റുമോ…?”

 

“തീർച്ചയായും സർ… എങ്ങോട്ടാണ് താങ്കൾക്ക് പോകേണ്ടത്…?”

 

“എയർപോർട്ടിലേക്ക്…” ഹോഫർ പറഞ്ഞു. “ഒട്ടും സമയമില്ല നഷ്ടപ്പെടുത്താൻ… സ്റ്റെയർകെയ്സ് ഇറങ്ങാൻ എന്നെ ഒന്ന് സഹായിക്കൂ… ഇപ്പോൾത്തന്നെ പുറപ്പെടണം നമുക്ക്…”

 

(തുടരും)

അടുത്ത ലക്കത്തിന് ഇവിടെ ക്ലിക്ക് ചെയ്യുക...